Met spijt in ons hart delen we mee dat ZIZO, het (online) magazine van çavaria, er na bijna 30 jaar mee ophoudt. Wil je weten waarom? Je leest er hier meer over. Çavaria blijft via al hun communicatiekanalen inzetten op mooie verhalen en LGBTI+ nieuws. Wil je op de hoogte blijven? Schrijf je dan hier snel in voor de nieuwsbrief van çavaria. |
opiniestuk
Ik zal naar je lachen en wie weet lacht gij terug naar mij
Met de vele onrustwekkende berichtgeving en de constante doemberichten zou je denken dat we als mens empatischer worden. Maar mensen geraken meer en meer van elkaar vervreemd, en in plaats van onze hand uit te reiken, blijven we angstvallig vasthouden aan onze waardeoordelen.
In een wereld die nood heeft aan verandering zijn er enkel mogelijkheden en oplossingen.
Waarom blijven thema’s terugkomen en wanneer zullen we beseffen dat we elke dag onze eigen realiteit creëren? Een realiteit die duidelijk toont dat deze aardbol door verschillende soorten mensen wordt bewoond en beleefd mag worden naar diens wensen.
Respect kan enkel gegeven worden als er ruimte is voor beide partijen, wanneer zij gelijkwaardig zijn.
Het is duidelijk dat we als gemeenschap niet geslaagd zijn. In plaats van op te komen voor onze collectieve fouten, wijzen we graag op die van kleinere groepen.
Lachwekkende illusie
Hoe we spreken over de verschillende gemeenschappen, is een bijna lachwekkende illusie.
Met de vele gemeenschappen waarin ik zelf huis, blijft het een uitdaging om ze allemaal in mijn agenda te krijgen.
Op vrijdag middag spreken we met heel de moslimgemeenschap samen af om te bidden en te eten. Op zaterdag spreek ik met heel de LGBTQI-gemeenschap af om te eten, te drinken en andere dimensies op te zoeken en misschien zelfs een wilde nacht te beleven op zwoele techno- en discodeuntjes. En op zondag spreken we met heel de Marokkaanse gemeenschap af om te eten en muntthee te drinken.
Een druk weekend, en dan spreek ik nog niet over mijn week met de Vlaamse gemeenschap.
Iemand geweldig ontmoeten
Uiteraard is dit de grootste onzin, het is al een uitdaging om met een kleine vriendencirkel af te spreken in een maatschappij die van ons eist om altijd het beste na te streven en onze ambitie hoog in het vaandel te dragen. Wanneer gaan we als mensheid eindelijk beseffen dat we vol vooroordelen zitten?
Deze vooroordelen zijn ons eigen gemaakt om ons te beschermen. Maar waarvoor? Het enige waar we elke keer terug op botsen is het besef dat we iemand fout hebben ingeschat. In vele gevallen komt dat besef te laat en missen we de kans om iemand geweldig te ontmoeten.
Iemand die op het eerste gezicht totaal geen gelijkenissen met ons heeft maar op fundamenteel vlak net dezelfde zorgen, verdriet, vreugde en vooral liefde nodig heeft.
In elkaars ogen kijken
Slongs Dievanongs zingt: “Lacht nor mij en ik lach terug nor a”. Ik zeg: “Ik zal naar je lachen en wie weet lacht gij terug naar mij!”
Het is duidelijk dat we niet mogen twijfelen aan de goedheid in de mens en hierin het voortouw moeten nemen. Laat ons stoppen met de argwaan te cultiveren. Laat ons opnieuw in elkaars ogen kijken en onze nieuwsgierigheid herontdekken.
Mogen we ons niet baseren op wat generaties voor ons hebben gedaan en wat bepaalde individuen doen in de naam van anderen en van God?
Moeten we niet vasthouden aan al het goeds dat we als mens op deze aarde hebben gebracht en erin geloven dat we als mens gemaakt zijn om elkaar te ondersteunen?
Moeten we vooral niet onszelf een nieuwe mentaliteit aanleren waarin we kiezen om niet te discrimineren, maar begrip tonen voor de andere, door ons open te stellen en te luisteren?
Genoeg gepraat over de problemen en wie ze veroorzaakt heeft! Laat ons bekijken hoe we samen tot een uitkomst geraken, zodat we een betere toekomst kunnen creëren voor onze kinderen.
Bron:
Eigen verslaggeving
Lees meer over: