Met spijt in ons hart delen we mee dat ZIZO, het (online) magazine van çavaria, er na bijna 30 jaar mee ophoudt. Wil je weten waarom? Je leest er hier meer over. Çavaria blijft via al hun communicatiekanalen inzetten op mooie verhalen en LGBTI+ nieuws. Wil je op de hoogte blijven? Schrijf je dan hier snel in voor de nieuwsbrief van çavaria. |
Afscheid van een avontuur
Christophe is 'Blind Getrouwd' en deelt tweewekelijks zijn verhaal over het avontuur met een LGBTI+-bril op. Is blind trouwen voor holebi’s helemaal anders of net helemaal niet? Iedere zondag om 19u55 op VTM.
Het avontuur is afgelopen. Met de laatste uitzending hebben we meteen ook de meest prangende vraag van de afgelopen week beantwoord: Neen, Nick en ik zijn niet terug samen gekomen als koppel nadat de camera’s verdwenen waren. De beslissing was wel degelijk definitief, net als de vriendschap overigens.
Hoop
Na het beslissingsmoment heerste de hoop. De Vlaamse televisiekijker kon het nauwelijks behappen dat we kozen voor de scheiding en het ongeloof vertaalde zich vrij snel in hoop dat we elkaar buiten het oog van de camera wel terug zouden vinden. Voor ons heeft dat nooit gespeeld. We waren wie we zijn, met of zonder camera in de buurt. De beslissing was dus duidelijk.
Talrijke berichten vonden hun weg naar mijn mailbox en sociale media. In de eerste plaats om mee te geven dat er gehuild werd bij ons beslissingsmoment en velen hadden respect voor onze keuze én de manier waarop we dit brachten. Communicatie is altijd een sterk punt geweest in onze relatie en de speeches in het Gents stadhuis bleken daar een prachtige conclusie van te zijn. Tegelijkertijd ontving ik de oproep om Nick nog de kans te geven, hij zou vroeg of laat nog wel bijdraaien.
Zo heb ik daar nooit naar gekeken, niet na het beslissingsmoment en ook niet maanden later bij uitzending. Het zal te maken hebben met mijn persoonlijkheidskenmerk dat je keuzes maakt in het leven en daar dan ook naar handelt. Twijfelen zit niet meteen in mijn aard en het was uitgesproken duidelijk wat onze weg verder was, ik voelde die behoefte dus niet om daar ruimte te laten. We hebben beiden dit hoofdstuk afgesloten op de dag van het beslissingsmoment. Al heb ik uiteraard begrip voor de hoop die zich nog even in de hoofden van iedereen aan het nestelen was.
Nick en ik nemen zeker nog eens een nieuwe foto die wel past in het rijtje van foto’s die in mijn toilet mogen hangen
Zelfs al gaat het om een koppel dat je volgt op tv, het werd me duidelijk dat mensen zich daar in de loop van de weken heel erg mee verbonden voelden. En dat velen dit even moesten verwerken, net als ik dat zelf moest op het einde van de rit. Hoe hard mensen meeleven werd pas echt duidelijk toen ik half grappend durfde beweren dat ik onze huwelijksfoto nu wel kon wegsmijten.
Dat doe ik uiteindelijk niet, maar in mijn living komt die ook niet te hangen. De foto is daarvoor iets te veel huwelijksfoto om een vriendschap te symboliseren. Geen nood, Nick en ik nemen zeker nog eens een nieuwe foto die wel past in het rijtje van foto’s die in mijn toilet mogen hangen. De toekomst van die huwelijksfoto? Misschien veilen we die nog wel voor het goede doel later, als het centen kan opleveren voor een project dat bijvoorbeeld holebi-jongeren steunt dan doe ik dat met veel plezier.
Impact
Centen alleen zijn niet voldoende, soms hebben jongeren nood aan voorbeelden in de media. Het eerste homohuwelijk in Blind Getrouwd heeft duidelijk die sensibiliserende factor gehad. Het is nooit mijn bedoeling geweest om rolmodel te zijn, al hou je er altijd rekening mee dat ergens de eerste in zijn een impact zal hebben. Maar we hebben het omarmd en zijn bijzonder blij met de reacties die daar op gekomen zijn.
Het begon nochtans wat dubbel. De aankondiging dat er een homokoppel geselecteerd was, zorgde bij sommigen toch voor ietwat zure reacties. Maar eens de uitzendingen van start gingen, werd duidelijk dat dit een positief verhaal zou worden voor de hele LGBTI+-gemeenschap. Krantenkoppen en artikels met de melding dat geen enkele campagne dit effect zou kunnen beogen, doen mij tot op de dag van vandaag nog altijd een beetje smelten. Wie had dat gedacht?
Ik beschouw mijn deelname als een stapje richting een maatschappij waar we allemaal gelijk zijn en elkaar ook als gelijken behandelen
Het werd maar helemaal te gek naar het einde van de uitzendingen toe. Het leek bijna alsof het homohuwelijk het nieuwe rolmodel werd van hoe relaties er moeten uitzien. Als heteroseksuele mannen berichten beginnen sturen dat ik hen kan krijgen, dan besef je dat het helemaal goed zit. Chapeau overigens voor die heteroseksuelen die dat kunnen zeggen, het getuigt van een sterk ontwikkelde persoonlijkheid en ik heb met plezier het compliment aanvaard.
Het eerste homohuwelijk heeft zijn stempel nagelaten op Vlaanderen. Ik beschouw het opnieuw als een stapje richting een maatschappij waar we allemaal gelijk zijn en elkaar ook als gelijken behandelen.
Schrijf je in!
Zou ik – met wat ik vandaag weet – opnieuw inschrijven voor een dol avontuur als 'Blind Getrouwd'? Het is de vraag die ik al verschillende keren kreeg. Het antwoord is onomwonden: ja, ja, driedubbel ja. Nochtans, ik heb er geen man aan overgehouden en (tijdelijk) zelfs een gebroken hart. Het lijkt niet alsof ik hier de grote voordelen heb binnen gehaald.
Maar wat een leerrijk jaar is het geweest. De zelfkennis die ik gewonnen heb, mijn blik op hoe relaties werken die veranderd is. Het is een gigantische meerwaarde voor mij als persoon. Met gigantisch bedoel ik eigenlijk dat ik niet weet hoe ik dit zou kunnen omschrijven. Dat begint overigens al in de voorbereiding, maar wordt des te intenser naarmate het parcours vordert.
Twijfel dus niet: ben je single en bereid om de X/Y/Z van je leven te ontmoeten? Schrijf je dan in want er komt een nieuw seizoen. Alle informatie op www.vtm.be/blind-getrouwd. En wie weet ben jij wel de volgende die in het huwelijksbootje stapt! Sowieso, mijn volle steun aan iedereen die zich durft inschrijven. Voor jullie verander ik met plezier die #trotsopons naar #trotsopjullie.
Eigen verslaggeving